تحلیل لثه
عقب‌نشینی لثه به بیماری لثه‌ای اشاره دارد که در آن بافت لثه از روی دندان‌ها عقب‌نشینی می‌کند و ریشه‌های زیرین را نمایان می‌سازد. این وضعیت حساسیت دندان‌ها به پوسیدگی را افزایش داده و می‌تواند باعث افزایش حساسیت دندان هنگام مسواک زدن و خوردن غذا شود. این مشکل ممکن است یک یا چند دندان را درگیر کند. در حالی که عقب‌نشینی لثه می‌تواند افراد در تمامی گروه‌های سنی را تحت تأثیر قرار دهد، اما در افراد بالای ۶۵ سال شایع‌تر است.
علائم
-
✓ عقب‌نشینی لثه که منجر به نمایان شدن ریشه‌های دندان می‌شود.
-
-
✓ احساس ناراحتی یا درد در اطراف خط لثه.
-
-
✓ حساسیت به گرما، سرما و شیرینی‌ها.
-
-
✓ حساسیت دندان‌ها هنگام مسواک زدن، نخ دندان کشیدن یا در هنگام جرم‌گیری حرفه‌ای دندان‌ها.
-
چه زمانی باید به دندانپزشک مراجعه کرد
به طور معمول، باید دو بار در سال برای جرم‌گیری دندان‌ها به دندانپزشک مراجعه کنید. اگر هر یک از علائم فوق را مشاهده کردید، سریعاً برای درمان به دندانپزشک مراجعه نمایید. در صورت عدم درمان، عقب‌نشینی لثه می‌تواند منجر به عوارض جدی‌تر دهانی مانند از دست دادن استخوان و دندان، شل شدن دندان، گیر کردن غذا و پوسیدگی ریشه شود.
علل
-
✓ نازک بودن بافت لثه به صورت ژنتیکی.
-
-
✓ مسواک زدن با روش‌های خشن و نادرست.
-
-
✓ تجمع پلاک دندانی یا جرم ناشی از بهداشت نامناسب دهان و دندان.
-
-
✓ وجود بیماری‌های پریودنتال (بیماری‌های لثه).
-
-
✓ نامرتبی دندان‌ها.
-
-
✓ سابقه استفاده از ارتودنسی یا سایر درمان‌های ارتودنسی.
-
-
✓ استفاده از تنباکو یا سیگار کشیدن.
-
-
✓ پیرسینگ لب یا زبان.
-
تشخیص
معاینه معمول دندانپزشکی می‌تواند عقب‌نشینی لثه را شناسایی کند. دندانپزشکان از یک ابزار تخصصی به نام پروب پریودنتال استفاده می‌کنند تا عمق پاکت‌های پریودنتال اطراف هر دندان را اندازه‌گیری و ارزیابی کنند.
افرادی که لثه‌های سالم دارند، عمق این پاکت‌ها بین ۱ تا ۳ میلی‌متر است. افراد مبتلا به ژنژیویت (التهاب لثه) ممکن است عمق این پاکت‌ها را حدود ۴ میلی‌متر داشته باشند، اما در افرادی که بیماری پریودنتال دارند، این پاکت‌ها ممکن است عمیق‌تر از ۵ میلی‌متر باشد. افراد مبتلا به عقب‌نشینی لثه معمولاً با تحلیل استخوان همراه هستند.
درمان
اگرچه عقب‌نشینی لثه برگشت‌پذیر نیست، اما درمان به‌موقع می‌تواند از پیشرفت آن جلوگیری کرده و از وخامت بیشتر آن پیشگیری کند. روش درمانی مناسب برای لثه‌های تحلیل‌رفته بستگی به علت زمینه‌ای دارد. موارد خفیف ممکن است با درمان‌های غیرجراحی مانند آنتی‌بیوتیک‌های موضعی، باندینگ دندانی یا ارتودنسی بهبود یابند. با این حال، در بیشتر موارد، جراحی عقب‌نشینی لثه ضروری است.
درمان‌های غیرجراحی
-
آنتی‌بیوتیک‌های موضعی: در صورتی که عقب‌نشینی لثه به دلیل بیماری پریودنتال باشد، دندانپزشک شما ممکن است نحوه صحیح مسواک زدن و بهداشت دهان را به شما آموزش دهد. جرم‌گیری عمیق دندان، مانند جرم‌گیری و تسطیح ریشه، می‌تواند به حذف باکتری‌های مضر از ریشه‌های دندان در زیر خط لثه کمک کند. همچنین ممکن است آنتی‌بیوتیک‌ها مستقیماً زیر لثه قرار داده شوند.
-
-
باندینگ دندانی: برای پوشاندن ریشه نمایان دندان با استفاده از رزین کامپوزیت.
-
-
ارتودنسی: دندان‌های کج، متمایل یا چرخیده می‌توانند به عقب‌نشینی لثه کمک کنند. ارتودنسی می‌تواند موقعیت دندان را اصلاح کرده و به لثه اجازه دهد تا خود را ترمیم کند.
-
عقب‌نشینی لثه ریشه دندان‌های شما را نمایان می‌کند، جایی که ماده محافظ (سمنتوم) نازک‌تر از مینای پوشاننده دندان‌ها است و باعث حساسیت می‌شود. دندانپزشک شما می‌تواند وارنیش فلوراید یا سایر عوامل ضد حساسیت را برای کاهش ناراحتی تجویز کند. علاوه بر این، شما می‌توانید در خانه از خمیردندان‌های ضد حساسیت استفاده کنید، اما ممکن است چندین هفته طول بکشد تا تسکین قابل توجهی ایجاد شود.
جراحی عقب‌نشینی لثه یک درمان مؤثر است که توسط متخصص لثه انجام می‌شود. این روش شامل استفاده از پیوند لثه‌ای است که از سقف دهان شما گرفته شده و با بخیه به‌منظور پوشاندن ریشه‌های دندان ثابت می‌شود.
پیشگیری
✓ مراقبت منظم از دهان و دندان می‌تواند خطر عقب‌نشینی لثه را کاهش دهد، به‌ویژه برای افرادی که به دلیل ژنتیکی دارای بافت لثه نازک هستند.
-
✓ دو بار در روز دندان‌های خود را به‌طور کامل مسواک بزنید.
-
-
✓ روزانه نخ دندان بکشید.
-
-
✓ روش توصیه‌شده توسط دندانپزشک خود را برای مسواک زدن رعایت کنید و برای جرم‌گیری برنامه‌ریزی کنید.
-
-
✓ از مسواک با برس نرم استفاده کنید.
-
-
✓ از سیگار کشیدن یا جویدن تنباکو خودداری کنید.
-
در صورت مشاهده هرگونه نشانه‌ای از عقب‌نشینی لثه، بلافاصله به دندانپزشک مراجعه کنید.
مقالات توسط دکتر عرب جراح لثه و متخصص پریودنتولوژی بررسی می شود. این اطلاعات فقط برای اهداف آموزشی است. این محتوا قرار نیست جایگزینی برای مشاوره، تشخیص یا درمان حرفه ای پزشکی باشد. همیشه از دندانپزشک، پزشک یا سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی واجد شرایط مشاوره بگیرید.
لطفاً آنچه فکر می کنید را با ما در میان بگذارید!